Tussen twee vuren

Met een hulpgoederentransport uit Sliedrecht ging ik met vijf mannen naar een dorpje, gelegen in het Hongaars sprekende gedeelte van Roemenië. We bleven een paar weken weg en ik was een beetje hun moeder, die pleisters plakte en koffie zette, als ze het niet meer zagen zitten. Ik wist niet dat mannen zo’n heimwee kunnen hebben. Al na een paar dagen verlangden ze naar hun vrouw, kinderen en kleinkinderen.
Maar er was een boel te doen. We logeerden onder primitieve omstandigheden bij de dorpelingen zelf. Er was geen riolering, geen waterleiding en geen elektriciteit. Aan de rand van het dorp woonden de zigeuners onder erbarmelijke omstandigheden in hutjes van klei met een vloer van aangestampte aarde. Het wemelde er van de kinderen die, terwijl het al koud was, veel te dunne kleding droegen. Alle meegebrachte kleding werd eerlijk verdeeld. We hebben er veel meegemaakt. In dit boek ben ik Mariska. Haar avonturen en gevoelens zijn de mijne.

Zigeuners in Roemenië	Het platteland
Markt	De tram...
Hoofdstraat van een dorpje in Roemenië